Malamig ang simoy ng hangin, maaliwalas, tahimik, masaya, payapa at tila ba magaan sa pakiramdam kapag nasa may dagat ka. Kuha itong litrato na ito nung kami ay nag-bakasyon at outing ng pamilya. Kapag nandito ka akala mo wala kang problema at gusto mo nalang magtatakbo at maglaro sa malalambot na buhangin na iyong naaapakan.
Ngunit dadating ka sa punto na sa sobrang katahimikan ay dito mo maaalala lahat at pait na iyong naranasan. Ngunit hindi ka nandito para magpakapariwara, nandito ka para ilabas lahat ng kinikimkim mong lungkot at nandito ka para iwan dito ang masasakit na dinanas mo. Tutulungan ko nito ng hindi mo malalaman.
Ang tatlong maria ng aming ina. 3J's kung baga. Kapatid ko ang nasa dalawang gilid ko. Ang saya ng mga oras na yan dahil kami ang nag island hopping kasama ang iba pa naming mga pinsan. Totoong nakaramdam ako ng saya habang nakikita ko ang mga lamang dagat na aming nakikita katulad ng mga sea urchins, corals, iba't ibang uri ng isda at madami pang iba.
Nakaramdam din ako ng takot nung lumangoy kami sa may bandang gitna dahil baka may makasalubong kaming pating, kasabay nito ay ang pagkasabik na aking nadarama at tuwa nang makita ko ang mga magagandang halaman sa ilalim.
Ang litrato naman na ito ay kuha sa Betania Retreat House. Isa ito sa mga pinakamagandang napuntahan at nangyari sa buhay ko. Dito ako nagkaroon ng mga pagninilay sa bawat session, ang makapag-isa at makapag-isip isip, alalahanin ang mga nangyari at mga nangyayari, nakapagpatawad at pinatawad, nakapagpasalamat at higit sa lahat... mas lalo akong naging malapit kay God. Mas sumigla akong magturo sa mga batang tinuturuan namin sa simbahan tuwing Sundays.
Isa ito sa pinakamagandang karanasan ko. At masasabi kong hindi ko makakalimutan ang Retreat namin kasama ang aking mga kaklase na 10-Honesty.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento